Gabriel Fauré (1845-1924): Συνθέτης, Οργανίστας, Πιανίστας

← Επιστροφή στην Προηγούμενη Σελίδα

Ο Gabriel Fauré (12 Μαΐου 1845 – 4 Νοεμβρίου 1924) ήταν Γάλλος συνθέτης, οργανίστας, πιανίστας και δάσκαλος μουσικής της ύστερης Ρομαντικής εποχής. Το έργο του, που περιλαμβάνει την περίφημη Παβάνα και το Ρέκβιεμ, επηρέασε σημαντικά πολλούς συνθέτες του 20ού αιώνα.

Ο Gabriel Fauré είχε γράψει αρκετή εκκλησιαστική μουσική, και μάλιστα με ιδιαίτερο, προσωπικό ύφος, πολύ διαφορετικό από το δραματικό ή “μεγαλοπρεπές” ύφος άλλων συνθετών της εποχής του.

Η εκκλησιαστική του μουσική χαρακτηρίζεται από ηρεμία, απλότητα, πνευματικότητα και λυρικότητα, με έντονη αίσθηση ειρήνης και παρηγοριάς, αντί για φόβο ή μεγαλοπρέπεια.

Κύρια εκκλησιαστικά έργα του:

Requiem in D minor, Op. 48 (1887–1890)
Το πιο γνωστό και αγαπημένο εκκλησιαστικό του έργο.
Διαφέρει πολύ από τα Requiem άλλων συνθετών (π.χ. Βέρντι ή Μότσαρτ), γιατί δεν έχει τόνο δραματικό ή απειλητικό· είναι γαλήνιο, γεμάτο φως και ελπίδα.
Το πιο διάσημο μέρος του είναι το “Pie Jesu”, μια αγγελική άρια που τραγουδιέται συχνά και αυτόνομα.
Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
Έργο που έγραψε σε ηλικία μόλις 20 ετών.
Χορωδιακό έργο με όργανο ή ορχήστρα, πάνω σε γαλλικό εκκλησιαστικό κείμενο του Ζαν Ρασίν.
Ένα από τα πιο τρυφερά και καθαρά δείγματα της πνευματικότητάς του.
Messe basse (1893)
Λειτουργία για γυναικεία φωνή και όργανο, απλή και λιτή, με πολύ γαλλική χάρη.
Tantum ergo, Maria, Mater gratiae, και άλλοι μικρότεροι ύμνοι
Μικρές λειτουργικές συνθέσεις, με το ίδιο ήρεμο και εσωτερικό ύφος.

Στυλ και ιδιαιτερότητα:

Ο Gabriel Fauré θεωρείται ο συνθέτης που “εκλέπτυνε” την εκκλησιαστική μουσική, κάνοντάς την πιο ανθρώπινη, οικεία και παρηγορητική.
Επηρέασε βαθιά νεότερους Γάλλους συνθέτες όπως ο Ντεμπυσσύ και ο Ραβέλ.